• Zaterdag 12 november trokken rond het middaguur de Gele Kanaries ten strijde tegen de leeftijdgenoten uit Hellendoorn. Ondanks een energieke tweede helft, de terugkeer van Fleur Straathof en gastspelers Elin Hogeling en Zoë Maestre, trok SVZ MO15-1 toch aan het kortste eind: 2-3.

    Foto’s en tekst: Martijn Meupelenberg

    Ik stond amper langs de krijtlijnen en zag het team van interim Aloys Bos en Dean van der Linden al met 0-1 achter staan. Lekker begin, maar niet heus. De voorhoede (Meupelenberg, Grootenhuis en Mauritz) konden ondanks de minieme achterstand toch nog redelijk druk zetten op de tegenstander. Na een twintigtal minuten gelijk op, was het toch weer Hellendoorn dat het leer achter de Zwolse keeper wist te prikken: 0-2. Het geschreeuw van de Sallandse vlaggenist zorgde bij dit doelpunt misschien wel voor het slippertje van onze keeper. Het deed mij denken aan dezelfde keepersfout waardoor SV Urk op 8 oktober jl. op voorsprong wist te komen: de bal glipte ook toen door de keepershandschoenen het Zwolse netje in.

    De Gele Kanaries konden er tot dan toe weinig tegenover stellen. Een rollertje van Anna Meupelenberg (dat door Hellendoorn van de lijn werd gehaald) was echter het startsein voor SVZ om – tegen het einde van de eerste helft - meer druk te zetten. Spontaan begonnen de Zwollenaren ‘driehoekjes’ te voetballen. De trainer begon naarstig op zoek naar de sterkste opstelling voor de tweede helft.

    Naast de wisselingen op de Zwolse flanken stond aan het begin van de tweede helft Lynn Grootenhuis voor Maud Weustink op doel. Het eerste wat Lynn kon doen was de bal uit haar doel halen: 0-3 voor de gasten uit Hellendoorn. Wederom was het Anna die de Zwolse motor aanzwengelde. Nu bleek deze beter te lopen: Zwolle kwam op 1-3 door Maud Weustink die vanaf de ’16 het leer in de pocket wist te rammen. Dit doelpunt kwam mede tot stand door de felle herfstzon die in de ogen van de doelvrouw scheen. Coaches Bos en Van der Linden voelden dat er meer te halen was. Zij zetten twee nieuwe troeven in: Mila en Floor Schutte. Hun aanwezigheid binnen het team was meteen merkbaar: de druk werd door hen opgevoerd vanaf links en het slot ging op de achterhoede. Fleur Straathof schoot kort na deze dubbele wissel de bal op de keepster.

    Je voelde de zenuwen bij de gasten en de hoop bij de gastvrouwen. Er was meer te halen dan de stand op dat moment deed vermoeden. Met het tweede Zwolse doelpunt (Fleur Straathof) was het een kwestie van tijd voordat Zwolle de stand gelijk kon trekken. Echter floot scheidsrechter Sep voor het einde van de wedstrijd waardoor Zwolle het onderspit dolf en geen loon naar werken kreeg: 2-3. Het is de vraag of de zoektocht naar de sterkste opstelling moet worden beëindigd of dat deze nog even moet worden voortgezet.

    Dezelfde zaterdagavond werd benut voor teambuilding doordat ieder (geblesseerd)teamlid aanwezig was bij de bowling en het Weerwolfen in de kantine van onze Sportvereniging. Laten we hopen dat deze gezellige avond ten goede mag komen aan de Zwolse teamgeest; of we nu winnen of niet!