• Zondag 5 november, klokslag 12.02 uur, stonden de Gele Kanaries klaar om een driepuntenduel binnen te slepen. Dalfsen 5 stond op dat moment één plaats boven het team van Alex de Vrij met drie punten minder op de ranglijst. Bij een overwinning zou het stuivertje wisselen zijn. Het zou een wedstrijd worden waarin één voetbalwet de gehele lading dekt: Wet 1: “Krijg je de kansen, maar maak je ze niet af? Dan weet je dat ze de andere kant er wèl in vliegen!”……..

    Tekst en foto’s: Martijn Meupelenberg

    SV begon de wedstrijd goed met een peer van Matthias Meupelenberg. Ook Dalfsen liet zich niet onbetuigd en kwam – na een zeperd van Luka de Jong – alleen voor doelman Wick Lammers. Het schot van Dalfsen ging mijlen ver naast. De inzet van de gasten werd beloond met Zwols’ hoongelach vanaf de tribune. Wederom was het Meupelenberg dat – dit keer met zijn linker – SV Zwolle op voorsprong probeerde te brengen, maar de bal net naast het doel zag gaan. Een voorzet op spits Mike Klok werd even later door de scheidsrechter omgezet in een penalty, doordat deze opzichtig onderuit werd gehaald op de doellijn. Wet 2: “Krijgt een speler een strafschop, laat deze door een ander nemen!”. De penalty werd in de vijftiende minuut gemist doordat schutter Klok de doelpaal trof.

    Dalfsen had geluk en zette dit geluk om in druk op haar tegenstander. In de 17e minuut ging een Dalfser kopbal rakelings naast het doel. Zeven minuten later ging het leer wèl tussen de palen: 0-1 voor de bezoekers. Het overwicht van de Zwollenaren in het eerste kwartier lag nu bij de bezoekers. Ondanks dat wist Zwolle zich er toch onderuit te voetballen. Het was Daniël Koot die, na goed voorbereidend werk van Henric Cromwijk, de gemiste strafschop goedmaakte enr in de tweeëndertigste minuut de score gelijk wist te trekken: 1-1. Veel effect had het niet meer op de Gele Kanaries. De gelijkmaker was voor De Vrij’s team geen appèl om een tweede doelpunt te maken. Ergo: Dalfsen kwam vlak voor rust op een 1-2 voorsprong door Zwolles’ slappe spel. Het was keeper Lammers die een grotere blamage voor Zwolle voor rust wist te voorkomen.

    In de tweede helft trad SVZ aan zonder de bepalende spelers Meupelenberg en De Jong. Het gaf haar weerslag op het vertoonde spel en het weer. Het weer was inmiddels pleuris weer en dat zorgde voor lege rijen onderaan de tribune. Maar het zorgde er óók voor dat bezoekers die naar huis wilden, de match ‘verplicht’ zaten te bekijken. Zij zagen een poging van Dalfsens’ beste speler (nr. 18) vanaf de 16 meterlijn over het doel gaan en later, op de keeper strandden. Zwolle hield stand. Wick Lammers was hier wederom de oorzaak van.

    Een poging van Ousman Camara ging naast. In de drieënzestigste minuut werden de bepalende spelers Meupelenberg en De Jong weer in het elftal gebracht. Het gaf SV Zwolle kort daarna wat meer ‘body’ in haar spel; de lijnen werden beter uitgezet en de verdediging had een beter slot op de deur. Wat niet betekende dat Dalfsen niet meer zou scoren. Het pleurisweer zorgde voor kolderieke tafrelen. Een glijpartij van de door mij bewierookte De Jong zorgde voor een één-op-één-situatie met de Zwolse doelman. De betrouwbare sluitpost bewees andermaal een goede vervanger te wezen voor de afwezige keeper Justin van Valkenhoef.

    Wet 3: “Heeft een speler een penalty gemist, laat hem niet nog een nemen!”. Hoe het gebeurde weet ik niet, ik zat niet op te letten, maar óf de scheidsrechter was SV Zwolle goedgezind, óf het was een Dalfser overtreding; Zwolle mocht aanzetten voor een tweede penalty en daarmee een grote kans op een 2-2 had.

    Wet 4: “Neem een penalty op een volwassen manier: ros hem door de touwen als het ware Johan Neeskens!”. Het was Koot die de bal ‘zeer zacht en op een lekkere hoogte voor de keeper’ schoot, waardoor de doelman van Dalfsen een gelijkmaker wist te voorkomen. Vlak na deze misser was het Cromwijk die de stand tòch gelijk wist te trekken: 2-2. Het besef van de winst groeide bij de #wittebroekgeelshirt. Een pegel van Meupelenberg ging naast. Het was Dalfsen die met hetzelfde besef die ‘twee punten meer’, mee naar huis wist te nemen. De beste man van onze buren van 15 kilometer verderop (nr.18) wist met een korte solo de Zwolse verdediging te doorklieven en de eindstand in Dalfsens voordeel te zetten: 2-3. Wet 5: “Zorg dat de beste speler de bal niet krijgt!”.